Als je me een beetje volgt, weet je dat ik zwaar struggle met mijn overspanning. Ik kan ook even niet over iets anders schrijven dan dat. De laatste dagen denk ik veel na over de vraag wie ben ik? Maar wil ik het weten, moet ik het weten? Daar gaat mijn onderstaande gedichtje over, die ik graag met jou wil delen. Verder vertel ik je ook over hoe het nu met me gaat.
Lees terug: Minder stress als moeder? Leef in het “hier en nu”
Inhoud
Persoonlijk gedicht “Wie ben ik?”
Wie ben ik
Ben ik een meisje, ben ik een vrouw
Een vrouw, met een man waarvan ik hou?
Ben ik een vriendin om lekker mee te chillen
Een naam, een persoonlijkheid met grillen?
Ben ik een moeder, met twee prachtige kids
Of ben ik gewoon mij, that’s it, verder niks?
En daarachter, of dieper, naast alle feiten
Ben ik mijn gevoel, kan die mij bepleiten?
Een levensgenieter, waarderend, een dromer
Ben ik gefrustreerd, onzeker, een loner?
Is het een iets, van zo: dat ben jij
Of ben ik veranderlijk, is het zo vrij?
Ben ik iets nu of iets in de tijd
Nu bekend, maar ooit in de vergetelheid?
Ben ik mijn keuzes van vroeger, vol zorgen
Of zijn het meer, mijn dromen van morgen?
Ben ik mijn verhalen, die zomaar ontstaan
Verzin ik nieuwe, en is het daarmee gedaan?
En daarachter, of dieper, los van tijd of gevoel
Ben ik mijn werkelijkheid, is er een doel?
Moet ik ontrafelen, zoeken en graven
Ben ik mijn kern, begint het dan te dagen?
Of moet ik verbreden, is dat de conclusie
Ben ik jou en jij mij, of is dat een illusie?
Ben ik mijn bewustzijn en denk ik te lastig
Of is het volgen van je instinct te heldhaftig?
Ben ik een puzzel, een vraagstuk, een clue
Of moet een wezen “zijn”, zo zonder gedoe?
Ben ik liefde, energie, een bepaalde materie
Of blijven wij, een oneindig misterie?
Lees ook: “het begin van mijn burn out”
En.. hoe gaat het nu?
Langzaam gaat het beter met me, maar tegelijkertijd zit ik nog midden in mijn overspanning. Enerzijds probeer ik toch te “doen”. Het is toch niet gek dat ik graag beter wil worden en daar alles voor wil doen? Anderzijds probeer ik te “zijn”. Uiteindelijk gaat alles vanzelf en ik leef tenslotte nu! Om vervolgens weer verward te zijn en een nieuwe conclusie te maken en dat is “balans”. Zo gaat alles continu van hot naar her.
Een grote overwinning was mijn ware gevoel te tonen in een filmpje op mijn Facebook. Dat vond ik doodeng, echt het allerergste wat ik kon bedenken. Ik heb nu ook 2x weer voor het eerst iets in een groep gedaan. Beide voor mijn verjaardag, want hiephiephoeraaa ik ben nu een heuse dertiger. Het eerste feestje was heel heftig, waarin ik keihard tegen mijzelf aan botste. Maar ja, het was de eerste keer weer in een groepje. Het tweede ging gelukkig al beter.
Ik kan ineens volop genieten van het leven en kleine dingetjes. In die staat ben ik spontaan naar mijn werk gereden voor koffie. Om onderweg 3 paniekbuien te krijgen. Maar toch gegaan. En ik dacht dat ik wel bij het einde was, maar ja nu is er weer van alles in m’n hoofd, zucht. Ik moet mijzelf tijd gunnen. Langzaam is mijn energie opgebrand en langzaam moet deze groeien. Dus ik doe maar gewoon, zijn. Maar ja, ik wil ook wat doen en door. En daar zit ik weer in die cirkel.
Verder lezen: “Mijn burn out fight.. is done (einde burn out)”
Denk jij wel eens na over wie jij bent? Wat is jouw conclusie daarin? Denk jij er zomaar over na of was dat in een periode waarin jij het moeilijk had met jezelf? Ik zou het graag van je weten. Keep you updated, much love!
