Leuk met kids: beleef de koeiendans & ode aan het toeval

Lentetijd is buitentijd! Je hebt weer zin om op speeltuintjesjacht te gaan. Je neemt de kids mee het bos in en vergeet de kinderboerderij niet. Daar over gesproken, heb je ooit de koeiendans meegemaakt? Ik als stadsmeisje echt niet, maar misschien andere moeders uit dorpen wel? Anyways, het is een leuke gratis uitje tip!

Ook leuk als gratis uitje: “Bezoek een plantentuin of -kwekerij; een leuk & gratis uitstapje met ’t gezin” (komindekas)

Ik krijg een uitnodiging voor “de koeiendans”.. huh?

Via koopeenkoe krijg ik een uitnodiging voor de koeiendans. Het blijkt een tof evenement op de boerderij, wanneer de koeien voor het eerst de wei in gaan na de winterse stalperiode. Ze zijn zo blij, dat ze dansend de wei in rennen. Hoe schattig! Helaas gaat het de eerste keer niet door vanwege het weer. Het evenement wordt een paar dagen verzet. Helaas is het weer zo regenachtig en mede vanwege de lange reistijd, besluit ik niet te gaan. Aiaiai.. spijt als haren op mijn hoofd, toen ik hun koeienfilmpje binnenkreeg. Volgend jaar dan maar.. als ik het niet vergeet..

Dan maar gewoon wat lente opsnuiven bij de geitjes

Gister was het heerlijk weer, dus hop, op de fiets naar de kinderboerderij met dreumes achterop. We staan voor de geitjes en de lentevibe vervuld mijn lichaam. Een moeder naast me, spreekt me aan. Dat vind ik altijd superleuk. Ik doe dat zelf te weinig. De moeder is met haar zoontje en we babbelen wat over het weer, de drukte op de boerderij en de leeftijden van onze kinders. Je kent het wel zo’n beginnend gesprekje.

Vergelijken, vergelijken, onzekere moeders, don’t be!

Op de een of andere manier, moeten moeders altijd vergelijken. En daar ben ik een beetje allergisch voor. Zo begint de moeder over dat kindlief te groot is voor zijn leeftijd (vergeleken met wat?). Hij loopt wat achter qua motoriek (nou en..).  Maar dat ze daar wel “mee bezig waren”, fysio enzo (let it gooo..). En terwijl ik net mijn mond open wil doen, komt de boer wild enthousiast aangerend: “Kom mensen! De koeien gaan nu weer voor het eerst de wei in”.

Een ode aan het toeval

Iehh een kriebeltje in mijn buik. Ode aan het toeval. Toch een koeiendans dit jaar! Met alle mensen kijken we hoe de blije koeien het veld op rennen. Dikke stieren en moederkoeien met kleintjes. Mijn dreumes wijst en zwaait en loeit zo uitbundig mee, dat ik bijna ook mee joel.

Wandelen en napeinzen over het gesprek met de moeder

Later struinen dreumesgirl en ik wat langs de wei. Ik kijk naar de kleine koetjes, die zo wat drinken bij hun mama en vervolgens naar m’n eigen kalfje naast me. Ik zit te peinen, over dat gesprek met die moeder. Waarom moet het nou zo’n negatieve draai krijgen? Is het voor de gespreksstof? Of toch die onzekerheid? Had ik iets aardigs moeten zeggen? Ik zei alleen maar ohw.. eigenlijk.

Ook leuk: “Hoe duurzaam zijn groene stroom en gas? (+ top 5 groene energieleveranciers 2019)“

Dubbel toeval & kleine geluksmomentjes

Uiteindelijk stappen we op de fiets terug naar huis. Ik zie dezelfde moeder ook naar huis gaan, maar ze ziet mij niet. Ik fiets nog even langs de bio winkel voor mijn groente tas, terwijl ik me verheug op het middagslaapje, zodat ik nog even alleen in de tuin kan genieten van de zon. Bij mijn voordeur aangekomen fietst toevallig dezelfde moeder weer langs. Wat leuk! Nu ziet ze me wel en we zwaaien vrolijk lachend naar elkaar.

Terwijl ik mijn voordeur sluit, bedenk ik glimlachend dat dit nou precies die kleine geluksmomentjes zijn. Zou die moeder dat ook hebben gehad? Enne hebben jullie ooit de koeiendans gezien?