We kennen allemaal wel zo’n lastige dreumes situatie. Je dreumes wilt haar bord niet leeg eten. Gooit eten op de grond. Hangt de jas niet op. Wil de luier niet aan. Wil niet naar binnen. En wil niet naar buiten. Etc. etc. Een vermoeiende strijd. Kan dat ook anders?

Lees ook: “Driftbuien dreumes, wat moet ik doen of moet ik het laten?

Een lastige dreumes situatie; Twee is nee. Nee, omdenken en twee is jee.

Uiteraard kun je met straffen en belonen aan de gang gaan tijdens een lastige dreumes situatie, maar wat als dit structureel niet werkt? Het is zeer vermoeiend, voor je gevoel verlies je continu de strijd en kleine problemen worden ineens heel groot. Maar wat dan wel? Omdenken, is een leuke visie. Vertaal datgeen wat jij niet wilt (lastig gedrag) naar wat het kind wel wilt (verlangen).

Leestip: “Mijn gedachtegangen over omdenken en opvoeden

Boek aanraders over omdenken

Wat te doen bij een lastige dreumes situatie; Is het probleem wel een probleem?

Vraag jezelf eerst af in hoeverre het een echt probleem is? Schuilt er gevaar? Is het van levensbelang? Of gaat het om het niet aan willen van een luier? Langzaam sluipen dit soort laatste kleine duelletjes erin. Heel vervelend – voor allebei – en eigenlijk vooral vermoeiend en niets opleverend. Anders wordt het natuurlijk als een kind roekeloos de straat op rent. Dan ga je over een serieuze grens en dat mag je zeker duidelijk maken.

Lees ook: “Positieve huisregels opstellen voor kids, door te “omdenken”

Is het niet eigenlijk jouw probleem?

Als jij snel de auto in moet om op tijd op de crèche te zijn en je kind stribbelt tegen. Je kunt daar uiteraard een strijd van maken, want je kind moet wel luisteren en moet wel in de kinderstoel in de auto zitten. Maarrr.. misschien kun je ook eerder weg gaan, zodat je in alle rust het kind zelf in de stoel kunt proberen te laten klimmen en haar daarna helpen als het niet lukt. Geen probleem. Een mogelijkheid.

Wat is de mogelijkheid van het probleem?

Eigenlijk heeft een kind – net als wij – drie fundamentele behoeften. Het kind wilt zich erkend voelen, wilt zich competent voelen en wilt benaderd worden als een autonoom wezen. Met dit in je achterhoofd kun je gaan proberen deze theorie toe te passen in lastige situaties. Hoe kom je uit een lastige situatie zonder strijd? Zoek naar de mogelijkheden. Een kind die geen handje wilt geven aan visite? Vraag hoe hij de visite wél wilt begroeten? Zwaaien? Lachen?

Het toepassen van omdenken in onze eigen dreumes jungle

Makkelijker gezegd dan gedaan. Natuurlijk. Dus dat wordt oefenen. Gaan we. Dreumesgirl gaat continu in het hondenhok. Dat is verboden omdat dat het plekje van de hond is. Tot nu toe zeggen wij duizend keer per dag “Dat mag niet”, “Eruit”, we halen haar weg of schreeuwen vervolgens “ERUIT!”, het werkt gewoon niet. Vandaag vroeg ik haar op dat moment: “Wil je met de hond spelen?” Blijkbaar toch ook niet, maar ze liep weg om verder te spelen met haar eigen speelgoed. Mijn mond viel open tot op mijn tenen, haha.

Omdenken. Ik vind het een interessante theorie en ga dit eens uitproberen op allerlei “lastige” situaties. Jullie horen het!

Auteur

Een ondernemende spring-in-‘t-veld met een groene tic. Dol op info, ideeën en trucjes voor een bewuste, duurzame, gezonde en blijgeestige touch in het dagelijkse leven.

3 Reacties

  1. Zonnekind is inmiddels bijna drie en een half en van een peuterpuberteit en de situaties die daarbij horen is eigenlijk nooit sprake geweest. Als ik jouw blog lees besef ik dat ik op mijn gevoel blijkbaar een aantal dingen goed gedaan heb, zoals het belang van “hoe ik het wil” relativeren en me afvragen of “zoals zij het wil” niet net zo goed is.

    Mijn dochter ontdekte natuurlijk, net zoals iedere peuter, dat ze invloed kon uitoefenen op bepaalde situaties. Bijvoorbeeld: regenlaarsjes aan in plaats van de schoenen die ikzelf in gedachten had. Dus liep ze regelmatig in regenlaarsjes, mij maakt het namelijk geen bal uit zo lang ze maar geen koude voeten heeft. Maar meer nog probeerde ze gewoon om de wereld te begrijpen. Dat is niet echt mogelijk als ze totaal onaangekondigd een jas aan getrokken kreeg en in een autostoel gepropt werdn. Ik moet er zelf niet aan denken dat er zo met mij zou worden omgegaan!

    Wat ook een ontdekking voor mij was…: gewoon op tijd aankondigen wat er gaat gebeuren. “We gaan zometeen ontbijtje maken, eten, tanden poetsen, haren kammen, snoet poetsen en dan naar de opvang. En mama werken.”

    Werkte als een speer….!
    …mmiirraah schreef als laatst…We hebben weer een weekmenu!My Profile

  2. Klinkt me als een interessant boek! Een boek wat hier ook wel op aansluit is ‘opgroeien in vertrouwen’ van Justine Mol. Over opvoeden zonder straffen én belonen, ook boeiend!

Schrijf een reactie

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.