Of het nu te maken heeft met de borstvoeding, het in de genen van onze kroost zit of wij gewoon een stel softe ouders zijn.. Doorslapen is ons niet gegund. En toen onze eerste eenmaal doorsliep begon ik te piekeren 😉 En dat is rete-vermoeiend. Ik schreef mijn slaapstrijd bij dochterlief destijds al van me af.. En nu zit ik in hetzelfde schuitje met zoonlief. Hoe overleven wij de nachten? En wat is ons doorslaapplan-van-aanpak bij deze niet- doorslaapbaby? Here we go again..
Inhoud
Nog om de 4 uur voeden we met borst en/of fles
Onze zoon is nu 1 jaar en 1 maand en komt nog steevast elke 4 uur in de avond en nacht. De borst- en flesvoedingen lopen wat onhandig door elkaar heen, omdat mijn melkproductie het niet red. Met pijn en moeite leg ik me erbij neer en volg het principe: elke druppel telt én flesvoeding is een mooie aanvulling. Maar pff.. maximaal elke 4 uur. Dat is ook soms na 2 of 3 uur, hè. Ik ben kapot..
Is het misschien dat we in een vicieuze cirkel blijven, omdat we voeden op verzoek? Moeten we het verzoek gaan negeren of is het toch beter je kind te volgen in hun behoefte? En tot welke leeftijd dan?
Overdag eten met de Rapley Methode, is dat genoeg?
Met de Rapley methode laten we onze zoon vanaf 6 maanden oud, zelf kleine stukjes eten. Hij bepaalt ook zelf hoeveel hij eet. Perfect om een goede eter te creëren, geloof me! Toch is dit, zeker de eerste tijd, nog geen volle portie zoals bij een prakje of potje. Met borstvoeding combineert het prima, omdat alle voedingsstoffen nog bij mama gehaald kunnen worden. Maar wij voeden ook met fles én zoonlief is alweer een jaar. Eet hij dan niet genoeg overdag?
Hoe gaan we dit langzaam omdraaien, het meer écht eten overdag en het minder drinken in de nacht? Moeten we dit nu gaan bepalen, en naar welke maatstaven? Of forceren we de boel en laten we het liever op z’n beloop?
Het inslapen na de voeding gaat wel best, maar daarna begint het huilen
Ons zoontje eet rond 6 uur ’s avonds mee. Daarna rond half 8 richting bed, met wat borst- en/of flesmelk. Meestal slaapt hij dan na wat huilerig gezang, zelf in zijn eigen bedje in.
Tussen 11 en 1 ’s nachts huilt en later krijshuilt ‘ie: “Ik moet een tiet/fles/speen/melk/mamahonger”. (Een volle luier, ziekte of pijn hebben we dan al uitgesloten, want dat is dan natuurlijk een ander verhaal.) Na het voeden, leggen we hem terug en val ‘ie na wat zacht huilgezang in slaap. Tot ergens tussen 2-5.
Ook lezen: “Help! Een hele erge driftbui ’s nachts.. Wat is night terror?“
Het bovenstaande herhaalt zich dan in de nacht. Soms rond 2 uur, soms om half 4. En later in de ochtend tussen 6-8. Maar dan staan we op, dus dat is prima.
Als ik het zo zelf lees, denk ik: “Ah, simpel toch. Gewoon die ene keer in de nacht overslaan”.
Toch niet zo simpel
Maar als dan puntje bij paaltje komt, werkt niks. Geen doorslaapbaby. Hij blijft huilen. En ik kan dat echt psychisch niet meer aan. Troosten of foppen lukt ook niet. Knuffelen? Niet genoeg. Om vervolgens toch voor de bijl te gaan, want een “simpel” beetje melk, lost het stressvolle nachtmoment op. Zodat het hele gezin weer “normaal” kan gaan slapen.
De hamvraag.. zo doorgaan en wachten tot het doorslapen vanzelf gaat? Of ingrijpen en een strategie toepassen. En dat terwijl je doodvermoeid bent… toch gaan we voor de strategie…
Onze doorslaapstrategie & een doorslaapbaby
Met een flink getraumatiseerd gevoel, lees ik mijn blogs terug over het niet-doorslapen van dochterlief en het project “laten huilen”. Toch handig 😉
Ik heb enorm respect voor moeder die het niet huilen volhouden, hulde! En mooie gedachtegangen. Helaas ging het hier iets anders, acceptatie acceptie 🙂
Toen ook met 1 jaar oud, kozen we voor het laten huilen. Met flinke tegenzin, vele twijfels en een gebroken hart liet ik haar huilen. Een half uur krijsen, dan checken en weer opnieuw krijsen.. Dodelijk, vond ik dit. Na een week werkte het en sliep ze na de voeding van 11 uur ’s avonds, door tot de volgende ochtend. Pas bij 16 maanden sliep ze “normaal” van 8 tot 8 (ongeveer zo).
Ik wil niet, maar ik moet
Dat dus. Ik vind baby’s, nou ja, babynachten eigenlijk, zóó rete-zwaar. En echt, ik voel me ook een beetje gefaald hierdoor. Maar: gotta keep your head up! Project “laten huilen” 2.0 gaat toch van start.
Ik geef je snel een update.. wish me luck! Hoe zit het met jullie doorslaapbaby? Spuien en tips zijn welkom in de reacties! Lees verder: Kindje laten huilen om te leren doorslapen, tegen je gevoel in
9 Reacties
Ik heb een dochtertje van 11 maanden en wat ik ook probeer, ze heeft veel last van niet kunnen slapen. Meestal de hele nacht door, en ik dus ook. Ik heb medicijnen gekregen van de dokter om zelf in slaap te komen, maar ik wil toch graag iets natuurlijks proberen, zoals melatonine. Heeft iemand ervaring met dit product, de nachtrust forte van https://www.flinndal.nl/assortiment/nachtrust-forte of misschien advies? Ik ben echt een beetje radeloos.
Herkenbaar, op een gegeven moment weet je niet meer waar je het zoeken moet. Wij merkten hier dat May eigenlijk doorsliep als ik niet met haar in dezelfde ruimte was. De geur van de borstvoeding misschien? We besloten destijds om haar op haar eigen slaapkamer te leggen en vanaf dat moment sliep ze gewoon door. Misschien kan je dat proberen als alternatief voor het laten huilen? Dat gaat idd door merg en been en is moeilijk om te moeten doen (wel doeltreffend, hebben we hier idd met Rose ook gedaan maar voelde me zo schuldig achteraf)
Hoe dan ook sterkte! Hopelijk snel iets meer slaap.
…Merel schreef als laatst…Goede voornemens in 2018 | Mijn 10 positieve pogingen!
Heel herkenbaar, laten huilen hielp bij ons ook niet, ze krijsten rustig 2 uur aan een stuk door. En kwamen s nachts echt wel eens om de drie uur. Tot inderdaad zo’n 16 maanden, ineens gingen ze doorslapen. Heel vreemd, beide kids kregen nog bv. Dus ik denk dat het echt nog even is, en richting die 16 mnd grens zul je vast zien dat het beter gaat. En ik weet hoe erg die vermoeidheid kan zijn.
Weet je het heel zeker dat je dit ook echt zelf wil? Hier ook een zoontje van 1 jaar en 3 weken, hij drinkt/hapt soms wel 6x per nacht aan. (bed-sharing)
Laten huilen werd en word mij ook vaak aangeraden maar ..
Mijn hart zou breken… Ik begin er echt niet aan, en ik denk dat deze fase van aanhankelijkheid s nachts er echt bij hoort..
Niet als kritiek bedoelt begrijp me goed!
Hi Hanneke, fijn je reactie. En het voelt eerder als back-up 🙂
Wij hebben ook de eerste maanden samen geslapen (bij onze dochter bijna een jaar lang), heerlijk. Ik denk ook wel dat het erbij hoort, maar om heel eerlijk te zijn trek ik die nachten gewoon niet meer.
Ergens voelt forceren ook niet juist hoor, daarom mijn twijfel. Om nu opnieuw te gaan samen slapen, voelt ook als een stapje terug. Een voed/samen-zijn moment rond 8 uur, rond 12/1 uur en daarna de ochtend, daarvan denk ik dat we allemaal in ons behoefte kunnen voorzien.
Heb je voor ’s nachts al eens een cosleeper overwogen? Wij hadden een ledikantje (ikea) waar we 1 zijkant uit gehaald hadden en een balkje tussen gezet. Vastgeschroefd aan bed. Ideaal. Voeden, en dan viel hij in slaap naast mij en schoof ik hem opzij naar de cosleeper of liet hem liggen.
Hij slaapt sinds 20 mnd een hele nacht door (van 19-8). Dat is nu een maand. We hebben zijn cosleeper nu opgeborgen, want hij slaapt nu de nachten in zijn eigen kamer. Ineens ging hij van nog 2x drinken naar doorslapen.
Niet doorslapen, hoe dodelijk vermoeiend ook, is wel vrij normaal voor kleine kinderen.
Sterkte er mee! Ik heb het ook best wel eens moeilijk gevonden,vooral ook door de hoeveelheid commentaar die ik van anderen kreeg.
Hi Marike, dat is een goede tip, die ik zeker heb overwogen én ook alle newby ouders zou aanraden 😉
Als ik alles wist van te voren, had ik een co-sleeper bij dochterlief gekocht/gemaakt vanaf het begin. Die ik daarna bij zoonlief kon gebruiken. Om er nu 1 te kopen/maken voor die laatste paar weken/maanden vind ik ook zo wat.
Wel fijn dat jullie zoontje met 20 mnd doorslaapt, en ook op de natuurlijke weg. Ik vind het heel sterk dat je dit hebt “geaccepteerd”. Zo zou het ook moeten zijn. Zij het niet, dat de nachten míj ook gewoon compleet opbreken. Het is lastig al die adviezen en je eigen twijfels. Man-o-man 🙂
Sterkte ermee! Niet doorslapende kinderen hebben is inderdaad onwijs vermoeiend. Ik kan meepraten.. (dochter van bijna drie slaapt ook nog niet door en de baby van 7 maanden al helemaal niet). Ik hoop dat je strategie voor jullie gaat werken. 😉
…José schreef als laatst…Mijn droombevalling. In bad
Ahh José, i feel youuuu!! En ik ga NU je droombevalling lezen. Eindelijkkkk 😀