Bij onze dreumes van 16 maanden merk ik dat regels en grenzen echt nodig zijn. Hoe moeilijk ik het soms vind (zielig huilen enzo), ik probeer echt streng te zijn. Bijvoorbeeld: niet meer dan 2x waarschuwen. En verder duidelijk aangeven zoals “dit is van mama”, “dit is van de hond of het huis” en “dit is van jou”. Als straf zet ik haar bijv. omgedraaid in de kinderstoel van ons weg als ze loopt te klooien met eten. Of haar bord weghalen, want dan “heb je blijkbaar geen honger”. Of gewoon laten huilen en even negeren. Hoe zie ik  consequent zijn?

Dit artikel is geïnspireerd op het project “ik tel tot tien” opgezet door Mamaliefde, in het kader van “de week van de opvoeding”.

Consequent zijn

Ik vind het moeilijk om altijd keihard consequent te zijn. Dat komt omdat ik ook alles per situatie probeer te bekijken. Om mezelf een handje daarin te helpen, kies ik een paar regels die ik erg belangrijk vind en die ik dan zo “consequent” mogelijk probeer na te leven.

Deze regels (of noem het richtlijnen) zijn voor mij het belangrijkst.

  1. Gezond eten met stipt op één.
  2. Niet op de plaats van de hond, zo kan zij zich ook terugtrekken als ze het zat is.
  3. Niet de hond slaan of erop staan, maar aaaaaien.
  4. Niet in de keuken komen i.v.m. gevaar.
  5. Kopjes en plantjes op tafel, niet aankomen.
  6. Zeker tijdens op visite: niet aan spullen op tafel komen.
  7. Bij vallen en stoten niet direct paniek en oppakken.
  8. Niet continu weglopen buitenshuis. Dan is het na 2x waarschuwen direct klaar. Mama tilt jou en dus niet meer lopen.
  9. ’s Nachts eventjes laten huilen. Vaak is er niks, zo wel dan komen we natuurlijk wel!
  10. En nog een belangrijke, eerst zelf proberen (waar mogelijk natuurlijk).

Herkennen jullie een aantal regels? Wat is er bij jullie belangrijk?

Auteur

Een ondernemende spring-in-‘t-veld met een groene tic. Dol op info, ideeën en trucjes voor een bewuste, duurzame, gezonde en blijgeestige touch in het dagelijkse leven.

2 Reacties

  1. Ik schreef onlangs het boek “SANCTIE IS HEILIG – zin en onzin van straf in opvoeding en onderwijs”. Hierbij analyseer ik op het kruispunt van evolutietheorie, geschiedenis, (ortho)pedagogie, psychologie en filosofie het principe van staf. Hierbij wordt duidelijk dat straf – in de eenduidige zin van het woord – geen goede manier is om kinderen op te voeden en te onderwijzen. In een tweede deel van dit boek, biedt ik een alternatief.

Schrijf een reactie

CommentLuv badge

Deze site gebruikt Akismet om spam te verminderen. Meer informatie over hoe uw reactiegegevens worden verwerkt.