Na dik een jaar van slapeloze nachten, ben ik radeloos. En zo moe. Gevoelsmatig wil ik het enige communicatiemiddel van mijn dreumes; het huilen, niet negeren. Maar ik wil hem wel helpen om te leren doorslapen. Lastig. Toch kiezen we uiteindelijk voor het laten huilen en het werk! Ook al was ik er altijd tegen.. Ik neem je mee in al deze heftigheid en help je met goede tips om tegen je geweten te praten. Kortom: kindje laten huilen om te leren doorslapen… eerst niet. Toen wel.
Hoe ons avond- en nachtritme van maximaal 4 uur was, lees je in mijn vorige blog.
Inhoud
Waarom ik kies voor mijn kindje laten huilen
Gatver, wat klinkt dat slecht eigenlijk. Laat me het in dit artikel maar goed nuanceren 😉 Allereerst, er zijn veel opties om je kindje te helpen doorslapen. Van troosten, sussen, foppen tot bij zijn bedje zitten.
Ik heb er bewust voor gekozen om zo lang mogelijk borstvoeding te geven op verzoek. Luisteren naar de behoefte van mijn kindje. De reden dat ik nu kies voor deze doorslaapstrategie is deels persoonlijk. Ik ben gewoon echt op… Daarnaast merk ik dat onze dreumesboy overdag begint te begrijpen dat je met huilen ook dingen voor elkaar kunt krijgen.
Ik laat je huilen, maar toch ben ik er voor je
Door een fijn avondritueeltje om 7 uur, kunnen we de dag vol prikkels afsluiten. Hij mag een fles of borst op verzoek. Als hij wakker wordt om 12 uur komen we ook voor een knuffel, fles of borst.
Dan is onze grens. De nacht tussen 12-7 uur is voor iedereen om te slapen. Als dreumesboy echt hard huilt, komen wij na een half uur en kijken we liefdevol of er iets aan de hand is. Zo niet leggen we je lekker in bedje en gaat het half uur weer in.
Niet alleen dreumes is moe..
Hoe gaat zo’n eerste week qua kindje laten huilen?
Voor het volledige lees je ook hoe het per nacht uitpakte. Scrol door voor de conclusie en mijn persoonlijke tips hierbij.
Avond nr. 1. Dik een uur huilen
Om half 8 gaat dreumesboy richting bed, net zoals zijn zus. Een beetje borstvoeding lust hij wel, maar de fles slaat hij weg. In bed huilt hij vervolgens een uur en wij halen hem naar beneden. De kerstdagen waren gister en vandaag, dus overprikkeling kan een oorzaak zijn. We spelen een half uurtje en gelukkig drinkt hij dan wel een halve fles. Om half 10 slaapt hij tot…
Oh my! Half 5, dat is onwachts. Maar zoals afgesproken laten we hem toch huilen. Omdat we zó moe zijn, slapen we er toch half doorheen. Na dik een uur stopt het pas.. Tegen 8-en ’s ochtends komt hij weer. Ik neem hem graag in bed en na een slokje borstvoeding, starten we de dag. Hij ontbijt super, een hele boterham met smeerkaas en boter. En een stuk peer.
Avond nr. 2. Nog meer huilbuien
Om half 8 gaat ons ventje naar bed. Hij heeft goed gegeten. Rijst, pompoen, kip en yoghurt. Ik lees een boekje en leg hem aan de borst.
Hij moet moe zijn, want hij heeft maar 1 middagslaapje gedaan. We vallen beide al voedend in slaap. Na een kwartiertje leg ik hem in bed. Nope. Hij is het er niet mee eens. Een half uur krijst hij de boel bij elkaar. Manlief checkt even kort boven en legt hem aan de juiste kant van het bed terug. Hij huilt weer 30-45 min. En geeft het dan gelukkig op.
Om half 12 ’s avonds komt hij weer. De fles wegslaand, dus moeders met de boobs komt naar boven. Na een slokje mama, speent hij al slapend rustig door. Ik leg hem in bed en hij slaapt verder.
In de nacht huilt hij 2x een wat langere tijd. Wij laten hem. En de volgende ochtend wordt hij prinsheerlijk wakker rond half 10. Uitslapen? Wat een luxe.
Avond nr. 3. Gosh, ook nog een sprong
Half 8 gaat het mannetje lekker naar bed met de borst en daarna een half flesje melk. We hebben een leuke family dag gehad, dus hij was ook erg moe.
Vanaf 11 uur is het echter drama. Wel 6x heeft het arme schaap een huilbui. Maar we laten hem toch en komen niet.
In de ochtend rond 9 uur zijn we allemaal wakker. Dreumesboy heeft een humeur. My gosh! Normaal is onze buddha baby altijd zo zen overdag, maar het lijkt wel een ander kind. Komt het door de nachten? Nope. We zitten duidelijk weer in een sprong, lees ik dus. Getver. Ook dat nog.
Moet ik nu wel doorgaan met deze doorslaapstrategie? Twijfels gaan als een wervelstorm door mijn hoofd. Toch zet ik door, want anders zijn deze 3 dagen helemaal voor niks geweest. Maar ik neem me wel voor, om elke huil extra bewust af te wegen.
Avond nr. 4. Het huilen duurt nu korter
Ik hou mijn hart vast na vandaag. Om half 8 gaat meneertje naar bed, drinkt twee borsten, en slaat zijn fles weg. Hij is het er totaal niet mee eens dat hij in bed wordt gelegd. Toch ligt hij na een kwartiertje prinsheerlijk te knorren.
Om half 12 laat hij weer van zich horen. Manlief maakt een fles, maar die wordt theatraal weggeduwd. Dan gooi ik maar weer mijn borsten in de strijd. We tutten een momentje en ik leg hem weer op bed. Na 10 minuten protesteren, ligt hij weer in dromenland.
Tot.
Jawel.
9.00 uur! Zonder huilen. Whoehoeeeee.
Avond nr. 5. Hij slaapt de nacht door!
Het avondeten gaat top. En er gaat een hele fles in. Na een kwartiertje krijsen, toch nog de boobies in de strijd gegooid. Hij slaapt vervolgens vrij direct zelf in.
Om 11 uur, kort aanleggen. Het is meer tutten. En om 12 uur komt ‘ie weer. Nu drinkt hij wel een flesje (ik had niet echt veel borstvoeding meer).
En.
Nou ja.
Half 10!
Avond nr. 6. De jaarwisseling geeft de knallende doorslag
Op een klein knuffelmomentje om 11 uur na, slaapt hij de avond en nacht door. Door het vuurwerk heen nog wel. Want het is oud&nieuw vandaag. Jajaja…. zou het dan toch?!
Avond nr. 7, 8, 9 en verder
Het is ongelooflijk, maar sinds dus 1 januari slaapt ons ventje door. En wij ook. En deze rust? Het doet ons allemaal zo goed. Het heeft een wisselwerking op alles! De dag loopt fijner. En met een goede nachtrust is de volgende nog leuker.
Happy mommy, happy baby
Het laatste zetje heeft daadwerkelijk geholpen!
Na een paar dagen doorzetten, was ons doel eigenlijk al bereikt. Dreumesboy slaapt de nacht door tussen 11-7. Wat een verademing.
Het wonderbaarlijke vond ik dat hij na een week zelfs ook van 8 tot 8 slaapt. Ik merk echt dat hij nu heeft geleerd om zelf in slaap te vallen. Soms hoor je een klein huiltje rond 11 uur. Maar voordat je boven bent, ligt hij alweer lekker te knorren.
Hoe hield ik het vol, mijn kindje laten huilen?
Dat hele harde huilen, vond ik echt verschrikkelijk. Alles in mijn lichaam schreeuwde: “Ga naar je kind toe, jij kut moeder”. Voor mij hielp het heel erg om bewust te zijn van de volgende dingen:
- Heeft hij genoeg gedronken vandaag? Ja.
- En genoeg gegeten? Ja.
- Heb je quality time gehad met hem alleen? Ja.
- Heeft hij een fijn avondritueeltje gehad? Ja.
- Heeft hij geen ziekteverschijnselen of andere stressuitingen getoond vandaag? Nee.
- Kan hij niet in de deken verstrikt zitten? Nee, want slaapzak.
- Wat is het ergste dat er nu kan zijn? Een poepluier?
Met de juiste antwoorden, kon ik mezelf nog net bedwingen om te blijven wachten. Maar ja. Het blijft heel erg lastig.
Zou ik het kindje laten huilen aan andere adviseren?
Of ik vind dat iedereen deze strategie moet toepassen? Nee. Ik vind dat je vooral je eigen gevoel moet volgen, wat jij denkt dat juist is. Want laten we eerlijk zijn. Als je hier niet achter staat, houd je het ook never-nooit vol.Want een kindje laten huilen scheurt je geweten soms in tweeën. Persoonlijk ben ik wel blij dat we het zo hebben aangepakt, omdat het heeft gewerkt en veel rust heeft gebracht.
Wat vind jij van je kindje laten huilen? En hoe ben jij de slaapstrijd doorgekomen met je kids? Praat mee over kiddo’s en doorslapen en spui gerust je moedeloosheid. I feel you!
9 Reacties
Wat lastig, ik vond dit ook erg moeilijk in het begin, moet ik eerlijk toegeven, ik kon er zelf niet van slapen. Ik lag de hele nacht wakker, omdat ik dacht dat ze elk moment weer wakker zou worden. Ik heb toen een tijdje het nachtrust product van http://www.flinndal.nl geprobeerd, en dat heeft me wel iets geholpen. Je moet er gewoon echt even doorheen, maar het is lastig.
Ons zoontje is nu bijna 7 maand en had een beetje last van dezelfde ‘symptomen’: elke nacht traditioneel omstreeks 3u30-4u wakker voor een fles… Eerst geprobeerd om de melk te vervangen door water, maar dan slurpt hij simpelweg een volledige fles water leeg ????????
Na het lezen v jouw blog zijn we met goede moed 3 nachten geleden met jouw aanpak gestart…
Hartverscheurend om 1 of 1,5u gehuil/gekrijs te moeten aanhoren, maar na de derde nacht beperkt zich dit al tot een half uurtje lichtjes geween! We houden vol! Ik hoop dat we even succesvol eindigen als jullie!
Fijn dat het gelukt is 🙂 Ik kan me voorstellen dat dat knap moeilijk was om door te zetten. Maar nu heb je je nachtrust terug 🙂
Niks voor mij overigens. Ik ben daar een te zacht ei voor 😉
…José schreef als laatst…Een echt grotemensenhuis
Wat fijn dat het is gelukt! Een goede nachtrust doet wonderen.
Wat goed dat je dit hebt kunnen doorzetten en wat FIJN dat de nachten weer zijn waar ze voor bedoelt zijn, slapen????
Top gedaan samen. Trots op jullie en de kleine boef.
Na deze strijd van mannetje jij nu ook lekker bijtanken. Logisch dat hij dure fles snachts niet wilde hebben.. hij wilde zijn moedertjuh…xxx goed gedaan samen
ow lor wat vind ik dit erg om te lezen… je vraagt om onze mening in je blog hè? dus dan komt ie;
ik kan snappen dat je er ZO doorheen zit dat je als ouders uiteindelijk dit doet
Maar als je weet dat je baby met wat voor reden dan ook jou nodig heeft (daarom huilt ie, hij heeft geen andere manier om zich te uiten: kan troost zijn, geborgenheid, wat dan ook, voor hem is t een gegronde reden, babies stellen zich nooit aan… idd bv groeisprong waarbij hij weer nieuwe dingen leert en je zo hard nodig heeft om dit allemaal op n rijtje te zetten want je bent zijn veilige haven) en er dan geen gehoor op komt, leert n baby dat mama en of papa er niet voor hem is wanneer hij dat nodig heeft en leert een kind idd wel stil te zijn omdat ‘er toch niemand komt’. Zo zeggen ze weleens dat de babies in weeshuizen zo zoet en stil zijn! geen baby huilt… why? omdat ze na een paar keer uitgeput in slaap vallen begrijpen dat er toch niemand komt. Ik moet ook eerlijk zeggen dat ik een uur ook echt echt echt lang vind… Paar minuten ok… dat gecontroleerd laten huilen.. dat is een ding … Maar echt zo lang …er schijnt dan iets in de hersenen te gebeuren wat helemaal niet goed is voor de baby.. en waarschijnlijk voelt jou moedergevoel dit ook aan want het gaat tegen jeen gevoel in.. Het laten huilen schijnt schadelijk te zijn voor hun brein en ook voor de hechting. Het is zwart wit, ik zal zeker niet zeggen dat jou kindje daardoor niet goed gehecht is, maar ik denk dat jou moederhart het beste weet wat goed is voor jou baby. Het resultaat is nu wel bereikt, maar dient de manier waarop niet meer de ouders dan het kindje? een vrouw heeft ooit een blog geschreven over het laten huilen vanuit point of view van de baby… dat was even slikken om te lezen..
heb zelf mauro een keer 30 min ofzo laten huilen, terwijl ik ernaast zat en hem over zijn hoofd aaide. hij werd helemaal gek en toen ik een hysterisch wanhopigen baby weer in mijn armen pakte na zo lang (ook al had ik de kamer niet verlaten) dacht ik DIT nooit meer .. dan maar bikkelen. dan maar stoppen met werken. dan maar alles opzij en een lastige periode, maar mijn baby laat ik nooit meer huilen. En na een paar daagjes ging het ook wel weer over.
En tegelijkertijd weet ik de moeilijke periode waar je toen doorheen ging, en dat t vooral was om jezelf op de been te kunnen houden.. daarom snap ik dat mensen uit wanhoop dit doen… en kan ik het niet veroordelen… want dit is beter dan bv te eindigen met een shaking-baby syndroom omdat je er niet meer tegen kon… dus dan maak je wel de goede keus uit zelfbescherming .. we doen zoals we op dat moment kunnen … misschien speelt de leeftijd van de baby ook n rol? Riff was 6 maander of …?
toch denk ik dat t niet gepromoot moet worden… en dan lees ik in de reacties een persoon die t nav jou blog ook heeft gedaan… http://www.koesterpraktijk.be/blog
sorry voor mijn directheid.
hoe kijk je er zelf nu tegenaan? dit is natuurlijk alweer een tijdje terug.. xx
Je mening is zeker welkom en ik wilde even de tijd nemen voor een uitgebreide reactie. Allereerst zit er een groot gebied tussen volledige aandacht en volledig negeren. Een uur is inderdaad wel lang, dat ben ik achteraf gezien met je eens. Misschien wilde ik té principieel volhouden? Ik denk dat het mijn pad was, om te onderzoeken wat mijn eigen grenzen zijn en hoe ik die moet (leren) bewaken. Misschien dat ik daarom twee niet-doorslaapbaby’s heb gekregen (-: Toch kan een baby/kindje van ongeveer 1 jaar wel degelijk huilen om iets te bereiken. Dat is ook een fase die zíj gaan leren onderzoeken. Het is een wisselwerking tussen mama en baby en die is voor iedereen superpersoonlijk met 1000 variabelen, i guess.
Verder denk ik dat lezers begrijpen dat dit míjn verhaal is en daarbij geef ik ook aan dat dit niet per se de juiste keuze is. Dit is wederom persoonlijk. Maar als moeders zich herkennen in mijn verhaal/situatie en zich iets sterker voelen in hun keuze, dan vind ik dit alleen maar fijn. Moeilijke keuzes zijn er niet om alleen te maken. En daarnaast zullen er ook moeders zijn die zich hier totaal niet mee kunnen identificeren en die zullen het artikel dan ook snel en zonder gevolgen weg klikken.
Hoe ik er nu over denk.. goede vraag. Ook ik ben inmiddels veranderd en iets meer zen geworden. Misschien zou ik bij een volgende baby hier helemaal geen problemen mee ondervinden, omdat ik het wél aankan? Misschien zou mijn volgende baby ineens wel doorslapen? Ik weet dat ik het niet anders had kunnen aanpakken destijds, dit was mijn laatste optie. En sja.. het is wat het is. Veel liefs en bedankt voor je kritische kijk, as always!!