Jezelf wegcijferen. Even relativeren na een zesjesperiode.

Soms voel ik mij even zo, zo doelloos. Dan vraag ik mij af wat is nou succesvol zijn of wat is nou geluk? En heb ik dat bereikt? Die laatste vraag is eigenlijk echt een onwijs stomme vraag. Want het is natuurlijk geen kwestie van wel succesvol zijn of niet en wel gelukkig zijn of niet. Want de ene dag ben je nu eenmaal gelukkiger dan de andere dag. En in sommige periodes heb je heel veel succes of dingen die goed lopen en de andere periode gaat het even minder. Ik had een beetje een mindere periode – niet per se superslecht, maar ik was gewoon even mijn flow kwijt. Mijn normaal zo positieve levensinstelling was echt teruggeschroefd tot een zesje.

Helaas krijg ik later een burn out.. Achteraf gezien kon ik erop wachten. Ik schrijf mijn emoties van me af.

Een dip, hoort erbij?

En waarom dan zo’n dip? Misschien werd ik teveel meegezogen in de dagelijkse sleur of hoopte ik te erg op veel lentezon en vrolijkheid. Misschien wilde ik teveel doen op mijn werk, wat helaas gewoon niet past in een parttime job van drie dagen. Misschien wilde ik thuis te graag de supermom zijn met én een opgeruimd huis én een op en top romantische relatie én gezellige vriendschappen én volledige aandacht voor de dreumes. Oja én ik-tijd voor mijn hobby’s enzo. Het ging gewoon niet zoals ik voor ogen had.

Levenslessen bij stomme dipjes

In mijn leven heb ik geleerd om in zulke periodes kleinere doelen te stellen en mijn geluk te halen uit kleinere momenten. Relativeren heet zoiets met een mooi woord. Zo keek ik even terug naar de afgelopen dagen waarin ik me een meisje herinner in de drukke middagspits. Wij wisselden vrolijke blikken uit naar elkaar en grijnsden breed. Geen idee waarom, maar da’s best bijzonder in de middagspits, ha! Ook liep er een vervelende klacht waarover mijn collega mij complimenteerde dat ik haar daar zo goed bij geholpen had en alles was opgelost. Als ik de kleine ophaal na een crèchedag heeft ze het altijd leuk en fijn gehad. Dat doet me goed. We zijn verder een weekendje weggeweest en ook dat was erg leuk.

Hoe nu verder?

Eigenlijk moet ik nog een paar dingen leren. Een daarvan is leven in het moment en daarvan genieten. Bijvoorbeeld, terwijl ik lekker aan het spelen ben met de kleine en haar popjes kan ik daar gewoon mee bezig zijn en niet op de klok kijken van ik wil nog dit en ik wil nog dat. En dat is eigenlijk het tweede. Ik wil zoveel. Voor mijzelf voornamelijk; meer bloggen, meer lezen, meer werken, een nieuwe cursus doen, moestuinieren, meer doen met gezond eten en koken, etc.

Jezelf wegcijferen

Weet je. Nu pas dat ik moeder ben realiseer ik mij hoe egoïstisch je als persoon daarvoor bent geweest. Je doet alles wat jij wilt op het moment dat jij kiest. En dat is alleen maar logisch, maar een niet-moeder zou niet kunnen snappen wat “wegcijferen” op dat vlak precies inhoudt. En misschien is dat mijn struggle wel op dit moment. Ik vind het misschien wel gewoon moeilijk om mijzelf weg te cijferen. Alles kost zo veel tijd en ik kan gewoon niet meer alles doen wat ik alleen maar wil. Hoe kun je nou het beste met dit soort situaties omgaan?