Mijn burn out fight.. is done (einde burn out)

Zo mijn burn out is klaar! Haha, alsof je dat zo even bepaalt 😉 Dan was februari mooi geweest. Een maandje burn out en dan klaar. Aju. Neuh, ik zal het even nuanceren. Vorige keer vertelde ik over de schil van mijn burn out doorbreken en gaf ik tips om als moeder in het hier en nu te leren leven. En vandaag vertel ik dus over het doorbreken van mijn zon tussen de wolken. Ineens voel je dat het weer beter gaat. En dat is zo bijzonder. Mijn gevoelens en gedachten op dit moment…

Meer info: boeken over mindfullness en boeken over burn out

Overspannen of Burn Out?

Ik vond mental breakdown wel passend. Dokter zei overspannen. De “formuliertjes” arbo-arts kruiste het hokje burn-out aan. Mijn boedhistische psych gebruikte de woorden door elkaar heen en ik dacht alleen maar: wat is het snelste over?

En.. maakt het eigenlijk uit? Misschien, omdat ik denk, dat anderen dan denken, dat ze mij beter begrijpen. Maarja. Maakt dat dan uit?

Cirkeltjes in mijn hoofd

Zo gaan dus AL mijn gedachtegangen. ELKE keer. Rond en rond. En terug bij het begin. Zoeken naar antwoorden. Dan weer loslaten. Oh nee. Dat kan niet. Accepteren. Of neeh. Laten zijn.

Ik ben. Wij zijn. Het is wat het is. En daar stopt het dan. De wijze les van psych; leven in het hier en nu. Zo’n simpele oplossing. Maar neeee. Mijn gedachten nemen geen genoegen met simpel. Die houden van loopings.

Had ik maar een mannenbrein

No offense. Dat is een compliment. En de woorden komen uit manliefs mond. Wasn’t me 🙂 Mannen zijn juist gezegend met een “zo is het gewoon” visie. Ik verzin er gelijk 1001 mogelijkheden bij.

Mijn battle.. is die dan nu gestreden?

Waar ik eigenlijk naar toe wil. “Het” (overspannend, burn-out..?) is ineens veranderd. Ja. Ik ben nog moe. Iets sneller overprikkeld. Soms nog wat wankel. Een beetje zoekende. Maar ik voel me gewoon.. ik voel me goed. Goed genoeg.

Ik denk dat dit het gevoel is, dat ik dichter bij mezelf ben. Tjonge. Maar wat een battle is daarvoor nodig ;x

Toch nog af en toe, zo’n dubbel gevoel

Mijn dagen nu zijn rustig en fijn. Ik doe redelijk veel niks. Ik voel me er goed bij. Maarrr mijn avontuurlijke mind, bestempelt het wel weer gauw als saai. Tja, je demoontjes blijven je demoontjes..

Mijn leven leeft weer

Maanden was mijn hoofdvraag: “WANNEER ga ik me beter voelen?” Die onbevattelijke, ongrijpbare radeloosheid. Hels. Ik vergeet het nooit meer..

Maar ineens, ineens lach ik weer

Ineens voel ik weer een warm liefdesgevoel voor alles om me heen. Voor mezelf. Er is weer ruimte voor lol, sarcasme. Mijn laatste huilbui weet ik niet eens meer precies. En ik heb wat gejankt (!!) Damn. Ineens is mijn leven weer gewoon een leven. Die hele donkere tijd, is nu niets meer of niets minder dan een donkere periode.

Lees verder: “Waar word ik gelukkig van? Is de brandende vraag tijdens mijn burn out (van zaadje naar fundamentele keuzes”

En dat is goed. Dit hoort bij mij, i guess. Dus nope. Het is te simpel om te zeggen dat mijn “burn out fight” klaar is. Maar.. zo voelt het wel. Much love!