Mijn visie op het gebied van groene lifestyle en mijn beroepsmatige visie als Huidtherapeut matchen niet altijd even lekker. Enerzijds verbeter ik de huid met laserbehandelingen, medische peelings en therapeutische producten. Anderzijds kies ik zelf liever voor natuurlijke, duurzame eco producten en zo min mogelijk. Hoe blijf ik dichtbij mezelf? Een topic waar ik dan ook regelmatig bij stilsta is: wat zijn mijn beauty grenzen bij cosmetische ingrepen en behandelingen als Huidtherapeut?
Lees ook: “Mijn werk: wat houdt het beroep huidtherapeut in?”
Inhoud
Beauty grenzen: beroep Huidtherapeut VS groene lifestyle
Als ik een consult geef als Huidtherapeut en er komt een cliënt met flinke acne (littekens) of overbeharing in het gezicht als vrouw, dan is het probleem wel duidelijk. Dit veroorzaakt bij mij geen innerlijke frictie. Ook het verwijderen van roodheid, vaatjes en pigmentvlekken in het gezicht geeft dankbare resultaten. Maar soms komen er klanten die (in mijn ogen) een normale, gezonde huid hebben, met die vraag of ik hun huid wil verbeteren. Dan voel ik toch wel een stukje twijfel.
Op deze momenten zoek ik naar het verschil tussen de huid verzorgen (liefdevol voor jezelf zorgen) en de huid aanpassen (vanwege ontevredenheid).
Iets aan jezelf willen veranderen ontstaat namelijk vaak door een onzeker zelfbeeld. En wanneer je jezelf blijft “aanpassen of veranderen”, ga je nooit zekerder worden omdat dit extern is, en niet van binnenuit komt. Het liefst help ik daar iemand mee, maar ja, dat is niet dit beroep 😉
laserbehandeling uitvoeren op mijn oude werk 
tv opname info huidtherapie
Mijn hoogste wens voor een klant is dan ook dat diegene tevreden is met zichzelf. Maar: wanneer ben je tevreden?
Hoe kijk ik naar het uitvoeren van huidbehandelingen?
Met veel huidbehandelingen ben ik helemaal oké. Het is mijn beroep, ik vind het leuk, de klanten zijn dankbaar en de resultaten zijn mooi.
Maar wanneer ik dus frictie voel, of onderliggende onzekerheid, moet ik mij blijven beseffen dat iedereen de keuzes voor zichzelf bepaalt. Wel probeer ik altijd in het intakegesprek de motivatie uit te vragen en denk ik mee in oplossingen, óók als dat geen behandeling bij mij betreft. Zo bespreek ik ook leefstijl en als iemand daar interesse in heeft, alternatieve hulpmiddelen of voeding.
Wilt een klant toch de behandeling, dan heb ik liever dat klanten zich door mij laten behandelen, dan bij andere huidprofessionals die maar allerlei producten en behandelingen aansmeren voor hun eigen inkomsten, omdat ik weet dat ik fair advies geef.
Een uitzondering hierop is als ik mijn bedenkingen heb op het gebied van onzekerheid bij de klant door een psychische stoornis, zoals body dysmorphic disease (ingebeelde lelijkheid). Iemand met BDD heeft dan bijvoorbeeld één focus op zijn of haar lichaam en doet er alles aan dat lichaamsdeel te veranderen. Dan behandel ik niet.
Hoe denk ik over huidproducten?
Qua huidproducten heb ik veel kennis over ingrediënten. In mijn behandelplan voor pigmentvlekken, littekens, striae en acne is het niet bijzonder dat mensen zomaar 150 euro uitgeven aan thuisproducten. Veel geld, ja. Maar de combinatie van een behandeling met de juiste thuisproducten zorgt wel voor het optimale resultaat. En dat is toch wat de meeste willen. Goedkopere crèmes met mooie marketing, maar met weinig werkzame stoffen, zijn alleen maar doelloze geldverspilling.
Thuis gebruik ik echter maar weinig producten voor mijzelf en de kids. Ik ben tevreden met mijn huid, maar ik heb dan ook geen huidproblemen. Ik kies zeker niet altijd de duurste of meest bekende merken. Verder kijk naar de veiligheid van de ingrediënten en kies het liefst voor producten van natuurlijke oorsprong, vegan, biologisch, zoveel mogelijk afvalvrij en bio afbreekbare producten.
Lees ook: “Welke baby producten gebruik ik als Huidtherapeut eigenlijk voor mijn kids?”
Dichtbij mijzelf: wat zijn mijn persoonlijke beauty grenzen?
Hoe blijf ik dichtbij mijzelf? Allereerst door met een open blik dit topic te blijven benaderen. Een positief zelfbeeld staat daarbij voorop: “ik ben precies goed zoals ik ben”.
Een mooie graadmeter voor mijzelf, is dan bijvoorbeeld de vraag of ik mijzelf net zo leuk vind zonder, als mét make-up.
En dat antwoord is: meestal wel. Natuurlijk heb ik ook mijn onzekere momenten, maar ik heb langzaam geleerd om mij ook zonder make-up comfortabel te voelen in het openbaar. Tevreden zijn met mijzelf is daarentegen wel iets waarmee ik regelmatig wordt geconfronteerd. Een blijvend proces, laat ik maar zeggen.
Bekijk ook: “Zo spannend! Mijn zónder make-up fotoshoot”
Wat gebruik / doe ik zelf qua beauty?
Zelf gebruik ik af en toe speciale huidproducten of ik doe een peeling of dermapen behandeling om mijn huid op te frissen. Ook laserbehandelingen voor definitief ontharen heb ik gedaan. Héél plezierig om niet meer te hoeven scheren!
Tijdens het oefenen heb ik een keer een vaatje laten weglaseren. Helaas ging dit mis en nu heb ik een litteken gat op mijn wang. Gelukkig bij mij en niet bij een klant. Maar ik wil maar zeggen: ook dat kan gebeuren. Een andere “aanpassing” is dat ik mijn wenkbrauwen heb laten tatoeëren. Inderdaad. Een verandering aan zelf, was dit nodig? In ieder geval heb ik er dagelijks plezier van! Maar de conclusie is wel dat (ook mijn) beauty grenzen soms maar dun en discutabel zijn.
Zijn er ook dingen die ik te ver vind gaan, qua beauty grenzen?
Daar heb ik wel mijn mening over. Iets dat ik te ver vind gaan is dat sommige mensen in de beauty industrie botox aanpraten, omdat dit ook “preventief” werkt tegen rimpels. Je weet helemaal niet op dit moment of je überhaupt jouw eigen rimpels in de toekomst storend gaat vinden..
En dat geldt eigenlijk bij veel ingrepen (zoals mijn eigen wenkbrauwen), maar ook bijvoorbeeld een borstvergroting. Als je een tijdje wacht, kan je eigen zelfbeeld positief veranderen, en is de hele ingreep niet eens meer nodig. Om deze reden vind ik het ook verdrietig dat grote, bekende influencers botox en lipfillers promoten. Vooral omdat het veelal om jongere mensen gaat, die dit dan gaan doen.
We leven nu eenmaal in déze wereld, waarbij uiterlijk een prominente rol speelt. Maar laat het niet belangrijk zijn. Doe iets omdat je het zelf wilt en niet omdat externe factoren je ertoe bewegen. En dat uitvogelen is nog niet zo gemakkelijk.
Voel jij soms frictie op je werk en in je privé leven? Op welk manier vind jij hier een balans in? En wat zijn jouw beauty grenzen? Deel je gedachten, ik lees ze graag in de reacties.
Update 2021, afbeeldingen, Pixabay, eigen
3 Reacties
Interessant dit! Ik verbaas me wel eens dat sommige dermatologen bepaalde ingrediënten in verzorgingsproducten afraden en vervolgens toch producten aanbevelen die precies die ingrediënten bevatten. Maar ja, zeker in een praktijk krijg je vast veel verschillende mensen te zien en is het ook weer niet raar als je iemand een product geeft dat je zelf niet zou gebruiken. Ik ben ook groot voorstander van less is more, maar gebruik als het nodig is wel weer een zalfje tegen eczeem. Less is vooral more als je geen extra hulp nodig hebt 😉
Wat een sterk blog, Lori! Dit is wat ik zelf ook zo veel afweeg: ik ben natuurlijk veel met uiterlijk bezig, dat is ook mijn werk. Maar er is zoveel meer wat ik mijn kinderen mee wil geven. Ik ben vooral heel bewust van hoe ik over mezelf praat. Mijn moeder had een naar zelfbeeld en sprak er veel over met mij. Ze noemde zichzelf dik en walgelijk. Een enkele keer een vieze vetklep. Dat doet niet alleen pijn als kind, maar het laat ook zien dat uiterlijk belangrijker is dan de rest. Zelfrespect en trots, je successen vieren en je fouten laten zien en benoemen.
Wat een heftig persoonlijk verhaal.. Ja, dat zet je zeker aan het denken. Als moeder ben je altijd een voorbeeld. Niet alleen in wat je zegt, maar vooral in hoe je doet. Ik weeg ook altijd veel af qua beauty. Toch ontkom je er niet aan dat je dochter je lippenstift ziet opdoen en het dan ook zelf wilt. Blijft lastig. Liefs XXX