Ineens zie ik het. Overal die neuzen op dat scherm. In de wachtkamer, bij de bus, op een verjaardag of wandelend achter de kinderwagen. In de file zie ik mensen naar hun uhm knieën kijken. Ook tijdens het uitlaten van de hond wordt er flink gescrold. “We kunnen het beter a-social media noemen”, denk ik bij mijzelf. Maar een situatie die mij ineens opvalt, is vaak een spiegel. En ja. Ik ben inderdaad heel veel met mijn telefoon bezig gedurende de dag. Welke invloed heeft die smartphone op mij? En in hoeverre moet (wil) ik meegaan met de technologie der schermpjes?
Lees ook: “Telefoonverslaving? Met mijn snoet uit dat scherm! “Mobiminderen”
Inhoud
Mijn generatie & mee gaan met de tijd
Als dertien jarig meisje kreeg ik voor het eerst een mobiel. Ik speel een potje snake en stuur een smsje. Dat was het wel. Met mijn huidige Smartphone, kan ik inmiddels niks meer bedenken, wat ik er niet mee kan. Maar hoe oneindig de mogelijkheden ook lijken, de wereld is maar klein, zo tussen mijn neus en dat scherm.
Toch is dit óók de werkelijkheid. Moet ik dan maar mee gaan met de technologie?
Er zijn in ieder geval genoeg redenen om dat wel te doen
- Ik werk online
- Makkelijk contact met vrienden en familie
- Snel dingen op zoeken
- Heel veel leuke spelletjes
En waarom zou ik niet met mijn schermpje bezig zijn?
Er gaat soms ongemerkt zoveel tijd verloren met dat gescrol. Het is bijna zo’n verslavingsding. En niet alleen tijd, ook mijn aandacht lekt weg. Tijd en aandacht die ik graag geef aan mijn reallife vrienden, familie en wellicht interessante passanten.
Ook wil ik bewust stil staan bij mijn gevoel op het aantal likes en reacties. Kan ik dat gevoel neutraal houden? Het doet mij toch wat. Geen likes is alsof niemand je hoort. En voor wie plaats ik eigenlijk berichtjes? En waarom merk ik achteraf vaak, dat ik me toch weer heb zitten vergelijken met Jan en alleman? Ik wil sterker zijn dan dat.
Het is een beetje tevredenheid met het nu VS het zoeken naar iets. Het vergaren van iets. Snap je wat ik bedoel?
A-social media? Filmpje: Look Up
Dus knaagt het. Het is niet de werkelijkheid zoals ik ‘m voel. Van de week kwam ik dit filmpje tegen, samen met 20,486,320 andere mensen overigens, en hij kwam bij mij binnen. Een goede wake-up call.
Balans tussen online of offline
Hoe kan ik bewust met mijn telefoongebruik om gaan? Wat ik doe, is het voorbeeld dat ik aan mijn kinderen mee geef. Best belangrijk dus!
Lees ook de column: “De online wereld der ouderschap nu & de keiharde werkelijkheid later”
Een mooie richtlijn vind ik: real life boven online. Concreet betekent dat: niet scrollen op een verjaardag, of als ik met de kinderen bezig ben. Ook stel ik mij meer open door juist op “wachtmomenten” zoals bij het OV of in een pauze, expres niet weg te kruipen in mijn telefoon. Eens kijken wat er gebeurt.
“Sociaal zijn” is interactie met échte wezens op mijn pad, geen pixels.
Tot slot wil ik graag meer mindful leven. Niet 100 dingen tegelijk, zoals koken en appen. Genieten van datgene waar ik mee bezig. En áls ik dan een uur wil gamen op mijn scherm, dan is dat ook goed.
Tips voor bewust telefoongebruik
- Een leuke tip vind ik het “telefoonbakje”. Hierin leggen wij als gezin de smartphones, zodat die niet zo lonken vlak naast onze hand. Bewust quality time met het gezin. Ook een leuke tip voor een feestje.
- In ieder geval juist niet mijn telefoon dicht bij de hand houden.
- Verder is schermtijd natuurlijk een handige manier om houvast te hebben aan mijn principes.
- En lekker minimaliseren op mijn mobiel. Geen onnodige apps. Verder zet ik mijn notificaties (app meldingen) allemaal uit en staat mijn telefoon op stil.
6 Reacties
Het is echt een dilemma van deze tijd. Het is zo vreselijk makkelijk om in je telefoon te duiken, maar het is allemaal afleiding. Je brein staat telkens in een soort ‘mute’ stand. Het verwerkt niks, ervaringen, emoties en gebeurtenissen van de dag worden alleen maar geparkeerd. Elke zondag krijg ik een melding op mijn telefoon wat de schermtijd was van de afgelopen week. Daar schrik ik soms wel van, helemaal omdat mijn dagen al zo vreselijk vol zijn. Dus probeer ik de week erop de tijd te beperken.
Met kinderen is het helemaal belangrijk om schermgebruik te beperken, want die worden er nog veel meer aan blootgesteld in hun verdere leven.
Het filmpje gaat een beetje in op het sociale aspect, maar daar zitten wel twee kanten aan denk ik. Voor een grote groep mensen is het online sociale leven juist wel een zegen. Mensen die aan huis gebonden zijn bijvoorbeeld. Mensen die familie in het buitenland hebben. Kinderen die in het dagelijks leven moeilijk aansluiting kunnen vinden, kunnen online wel groepen vinden met gedeelde interesses.
Maar het blijft lastig hoor.
…Anita – Richting Wijzer schreef als laatst…Alles wat je nodig hebt is er al
Ja ik had het artikel ge-update, omdat ik merk dat ik zelf weer veel in die telefoon zit! Blijft een instinker elke keer. En weer een nieuwe balans vinden hierin. Oeehh, confronterend zo’n bijhoud-app 😡 En inderdaad, voor sommige mensen is het juist een oplossing.
Wat een super goed filmpje! Ik kende hem nog niet. En een eye opener (of omhoogkijker), ik betrap mezelf er op dat ik ook te vaak dat apparaat erbij pak. Dwingen het minder te doen, moet best kunnen!
…Sonja schreef als laatst…New in: Patricia Pepe jacket
Inderdaad een goede ‘wake-up’-call
en inmiddels nu al weer 38.147.566 keer bekeken, wie weet . . . .
Ik ben in een tijd opgegroeid zonder computer en mobieltje.
Ook hier in Hongarije zie je mobieltjes, maar niet zoveel als in Nederland.
Ik heb die behoefte niet om constant op mijn mobieltje te kijken.
Laat mij maar leven in the real world!
Dé klacht van de laatste tien jaren (of langer?) Eén keer was ik op een feestje van dertigers en had er meteen genoeg van, laat ik zelf mijn tabletje thuis, lopen rondom me hordes lui die elkaar bellen, whatsappen, wf-en en weetikveels. Gezellig!
Mocht ik nog van geluk spreken dat ik niet de enige oudere was.
…gssie schreef als laatst…Guinness World Records 2013