Oh, wat wilde ik graag bij mijn tweede kindje een badbevalling! Ik heb er alles aan gedaan: hypnobirthing, een visueel geboorteplan maken. Maar je weet het maar nooit, hè? Inmiddels is ons zoontje gezond en wel geboren en zit de kraamweek er weer bijna op. In een emotioneel moment heb ik deze bijzondere beleving onder woorden gebracht in een persoonlijk verhaal. Nooit had ik kunnen wensen dat een bevalling zo vredig en kalm kon zijn. Ik ben super dankbaar en wil dit mooie verhaal graag met jullie delen.
Inhoud
De geboorte: natuurlijk, thuis en in bad
Het “mag” officieel thuis
Mijn baby groeit goed en bij 37 weken zwangerschap ben ik dan eindelijk echt gerust. Nu mag de bevalling officieel thuis! Het bevalbad staat klaar in de hoek van de woonkamer voor mijn altaartje. Hierop brand een kaarsje en er hangen kaartjes met positieve geboorte teksten. De baby is wat mij betreft al welkom, maar ik gun hem zijn tijd en wacht geduldig.
Lees ook: “Sfeerbepalers: etherische geuren bij de geboorte”
Valse start
Mijn zwangerschap loopt nu 40 weken en 2 dagen en ik voel in de nacht wat lichte krampen. Helaas. De rest van de dag gaat rustig voorbij en ik ben stiekem een beetje teleurgesteld. Maar omdat we dat ook zonde vinden, spreken we de volgende dag af: we gaan gewoon uit van die 42 weken. Geen stress en de focus terug op genieten.
Pizza met ananas
Mijn broertje nodigt ons uit voor eigengemaakte pizza’s. Ik ben nu 40 weken en 4 dagen zwanger en terwijl ik klets met mijn – ook zwangere – schoonzus, voel ik af en toe een harde buik. “Doe mij nog maar eentje met ananas”, zeg ik. De harde buiken gaan samen met een bewegelijke baby, wat het eten niet gemakkelijk maakt. Na het eten gaan we bijtijds naar huis.
De harde buiken worden nu ook gevoelig
Thuis aangekomen brengen we om half 8 peuter naar bed en kruipen zelf lekker voor een zondagavondfilm op de bank. Tijdens de film blijven de harde buiken komen en gaan. Nu gaan ze ook gepaard met wat krampen. In gedachte wuif ik ze weg als voorweeën. “Jaja, net als donderdag”, denk ik sarcastisch.
Tegen half 11 raak ik wat meer overtuigd. “Is je telefoon opgeladen?”, vraag ik ineens aan mijn man. Hij kijkt mij met een vragende blik aan. “Ehm ja, even voor de zekerheid, je weet maar nooit!”, zeg ik nog steeds niet geheel overtuigd. We besluiten op tijd naar bed te gaan. Maar niet voordat we het bevalbad goed hebben gezet in de kamer en de speciale hygiëne hoes eromheen hebben gedaan. We verwijderen zelfs nog een verdwaald zilvervisje uit het bad. Ik loop naar boven en enthousiaste vlinders fladderen door mijn buik. Ik heb er zin in!
Diepe ontspanning
Na een uurtje weeën wegademen in bed ben ik dan echt overtuigd. “Schat, nu zet het wel door, hoor.” En hij: “dacht ik al”. Als een goed voorbereid team, stapt hij uit bed om het bad te vullen en alles klaar te zetten. Ik zet ondertussen de hypnobirthing sessies en affirmaties aan op mijn telefoon.
Ik concentreer me op mijn ademhaling en breng mijzelf steeds dieper in ontspanning. De kraan die vanuit de douche naast onze slaapkamer het bad beneden vult (via een lange slang), maakt herrie en leidt me af. Mijn man loopt vrij veel in en uit de slaapkamer. Dat leidt me ook af, maar ik probeer het om te zetten in een nog diepere concentratie.
Rond 2 uur staat alles paraat, is het bad vol en vraag ik of mijn man nu bij me wilt blijven. De weeën zijn best al intens. Volgens hem heb ik elke 9 minuten een flinke en daartussen een medium wee.
Tijdens elke wee kriebelt hij met een veer over mijn armen en onderrug. Ik adem diep in en uit door mijn neus en tel in gedachte snel naar 20 en terug. Daarbij maak ik mijn buik zo bol mogelijk, terwijl ik een openklappende roos met allemaal mooie gekleurde blaadjes visualiseer. Ook visualiseer ik de spieren in mijn baarmoeder en hoe zij mij openen. Ik focus me op de vertrouwde stem van de regenboogoefening (een hypnobirthing script) en leidt zo mijn gedachten weg van de steeds intensiever wordende golvingen.
Lees ook: “Zwangerschapscursus Hypnobirthing, iets voor jou?”
Mag ik al in bad?
Rond half 3 bespreken we wanneer ik nou ook alweer in bad mag. Ik ben bang dat ik te vlug ga en dat mijn weeën dan zullen afzwakken. Maar ze zijn zo intens en de eerstvolgende wee hakt de knoop door. Ik wil nu echt wel in bad. “Wil je mijn moeder alvast bellen of ze ook komt?”, vraag ik. Zij vangt indien nodig peuter op en zal foto’s en filmpjes maken.
Blijkbaar lig ik toch nog een tijdje in bed, want om 3 uur zit mijn moeder al beneden. Ik vang de laatste wee op in bed en loop in mijn badjas in diepe concentratie naar beneden. Ik zeg niks tegen mijn moeder, ik weet dat ze dat begrijpt. Om 3.20 uur stap ik in bad en ik krijg direct een wee. Deze is al zoveel beter op te vangen dan daarnet!
Geen besef van tijd
In bad lig ik voornamelijk met mijn ogen dicht. De weeën adem ik goed weg en tussendoor kan ik me ook goed ontspannen. Ik dobber wat rond en kijk naar mijn altaartje. “Mijn spieren werken perfect in harmonie voor het vrijgeven van mijn baby”, lees ik glimlachend. Het achtergrond plaatje van een boom stelt mij gerust en brengt me in nog diepere concentratie. De hypnobirthing stem praat nog steeds zacht en vertrouwd op de achtergrond. Ik geniet van de kaarsjes, geurtjes en sfeervolle kerstlichtjes die toevallig gisteren zijn opgehangen in de tuin. Wat mooi en vredig allemaal.
Al gauw worden de weeën in bad ook meer en meer intens en volgen elkaar vlugger op. Ik houd bewust geen tijden bij en volg mijn lichaam. Mijn man zit aan de rand van het bad op een fitnessbal met de veer paraat. Ik geloof dat hij hier ergens de verloskundige belt, want tijdens een wee is hij weg met zijn veer. Ik roep gauw: “mama veer!” En met een heel ander kriebelpatroontje, kom ik ook deze wee goed door. Hij mag vanaf dit moment niet meer weg lopen.
Tijdens deze pittige weeën in bad, dreun ik in gedachte de cijfers 1 t/m 8 op. Niet precies de golfademhaling zoals geleerd, maar het werkt voor nu. In mijn diepe ontspanning lach ik nog een keer hardop, omdat ik mijn man hoor zeggen tegen mijn moeder: “Alvast sorry voor mijn taalgebruik en ik zal het je nooit meer vragen, maar wil je mijn bal aanschuiven”. Die fitnessbal rolde weg, haha.
Een soort inheems ritueel
Pff.. ik heb een soort paniekmomentje, want het lukt me niet meer goed om die laatste ontsluitingsweeën door te komen. Op het moment dat de wee oploopt, adem ik diep in via mijn neus en met een “haaaooeemmmmmmmmm” geluid adem ik uit. Ondertussen rol ik met mijn hoofd vrij hard tegen mijn handen op de badrand. En mijn man glijdt ondertussen superfijn met de veer over mijn huid boven het water. Ik concentreer me op zijn woorden. “Je doet het heel goed, het gaat heel goed, ademen, door je neus ademen.” Kort denk ik nog dat dit er wel heel raar uit moet zien, maar feitelijk interesseert het me nu niks.
Hands off en specifieke wensen
De verloskundige komt rond half 5 binnen en knielt bij ons neer. Ze vraagt zacht hoe het gaat. Zoals afgesproken doet mijn man het woord en ik blijf in diepe concentratie. Dit lukt me beter dan gedacht. De verloskundige blijft verder op de achtergrond. Ze weet van onze uitgebreide en specifieke wensen. We willen het zelf doen, mijn lichaam volgen, niet toucheren en geen actieve begeleiding. Ook vragen we om tijd voor het uitkloppen van de navelstreng en de geboorte van de placenta. De kraamzorg wordt ook nog niet gebeld.
Mijn lichaam leidt mij
Wanneer ik de ontsluitingsweeën bijna niet meer aankan, voel ik verandering. Mijn lichaam draait automatisch in hurk en ik wil persen. De soort wee is ook anders qua gevoel. Ook heb ik het idee dit wat beter te handelen is, dan die laatste ontsluitingsweeën. Ik voel dat we naar de eindstreep gaan en ik krijg nieuwe energie.
Paniek en te veel persen
De persfase begint goed, maar na 1-2 persweeën raak ik toch teveel in mijn hoofd. Ik denk dat ik al heel lang bezig ben met persen en dat de baby echt al te lang zit. Tussen mijn benen voel ik ook nog geen hoofdje en ik denk ojee..
Als een malle begin ik mee te persen op een perswee, terwijl ik zo goed weet dat ik juist alleen maar hoef mee te ademen. En dat ik juist geen kracht moet zetten! Mijn lichaam drijft de baby dan vanzelf uit. Na 2-3 persweeën lukt het mijn man om me weer op het kalme pad te brengen. Ik vraag of hij blijft praten en luister gefocust: “Adem je kindje naar beneden, niet persen, je lichaam doet het zelf, ademen, door je neus kort in en uitblazen in een ‘J’, adem de ‘J’, volg je lichaam”.
Het hoofdje daalt en stijgt
Het lukt en ik doe enkel mee ademen via mijn neus op de persweeën. Ik voel de baby zakken. Ik ben verwonderd. Dit doet mijn lichaam gewoon echt zelf! Mijn baby zakt en ik voel het hoofdje. Wauw. Ik ga door met ademen.
Inmiddels hang ik horizontaal in het water in de armen van mijn man. Het hoofdje voel ik zakken en weer wat terug gaan. Ik ben even bang dat het niet past en besluit snel iets positiefs te visualiseren. Ik denk aan de kleine speelpoppetjes van mijn dochter. Die zijn klein. Zo klein is het! Dat past er wel doorheen. “Het is een klein popje, het is een klein popje”, gaat de mantra in mijn hoofd.
Op dat moment draai ik in het water met mijn benen nu languit en met mijn rug tegen mijn man. Ik adem flink, met toch wel mijn laatste krachten en het hoofdje is eruit! En ik aai zijn bolletje. Ik pers nu wel wat mee en zijn lichaampje floept eruit. Ik pak mijn glibberige kindje aan en haal hem naar mij toe. De verloskundige zegt iets over het vlies. Wauw.. hij zit nog in het vlies! Ik maak het vlies bij zijn gezichtje los.
Daar drijft hij in mijn armen. Zijn oogjes helder. We kijken elkaar aan. Wauw… ik haal hem langzaam boven water en ik leg hem op mijn buik en zachtjes pruttelend en heel kalm komt hij bij en neemt zijn eerste ademteugjes. Welkom kleine man! Ik ben zo blij dat je er eindelijk bent. Op de klok staat 6.20 uur. We blijven nog in bad om even tot rust te komen en te hechten als gezin. Het zogenoemde gouden uur. En we wachten nu op de placenta.
De placenta
Afnavelen en een innerlijk dilemma
We zitten nog in bad en er zijn naweeën, maar het lukt me niet de placenta uit te drijven. We gunnen het de tijd, zoals afgesproken. Ik probeer tepelstimulatie om de placenta een zetje te geven. Nog niks. Ik geef de kleine jongen op een gegeven moment aan mijn man, zodat ik me op de placenta kan concentreren. Dat lukt niet.
Ik heb ook eigenlijk helemaal geen zin meer. Na een uur is de twijfel bij mij. Ik wil graag wachten met afnavelen tot de placenta er is, maar ik voel me niet meer comfortabel in bad. We overleggen met de verloskundige.
Net wanneer de verloskundige de navelveter strikt om af te navelen, voel ik een enorme kramp. Dat is ‘m! Ik geef letterlijk alles en daar is de placenta. Toch nog in bad en met de navelstreng eraan. Mijn moeder maakt gauw een paar mooie foto’s. En mijn man knipt de uitgeklopte witte navelstreng door.
Lees ook: “Hoe maak je het knip litteken bij je vagina weer soepel? (ingeknipt bij de bevalling)”
My gosh, dit is de heftigste en meest bijzondere ervaring van mijn leven. Ik ben nog steeds in ongeloof. Hoe mooi, hoe bijzonder en hoe natuurlijk. Zo anders dan mijn eerste bevalling. Het. Kan. Dus. Wel. Het geeft mij zo’n zelfvertrouwen, zo’n sterke vrouwelijke verbindende kracht.. ik kan het gewoon niet omschrijving, alhoewel, het staat hierboven 😉
Heb jij interesse in of ervaring met hypnobirthing of een badbevalling? Of wil je jouw bijzondere geboorteverhaal vertellen? Klets mee in de reacties (L)
32 Reacties
Hoi Lori,(en anderen die een bevalling zoals deze hebben meegemaakt)
Wat een prachtig verhaal, je beschrijft zo ongeveer mijn droom bevalling.
Mijn man en ik bereiden ons ook voor met hypnobirthing op de geboorte van ons kindje. (nog maximaal 10 weken, dan is hij er)
Wat ik me afvraag is: Hoe heb je de verloskundigen kunnen overtuigen om mee te gaan in jouw wensen? Ik zou ook ontzettend graag mijn lichaam alles zelf laten doen, maar toucheren en inwedig onderzoek wordt mij gepresenteerd als normaal en iets wat echt moet. Ook bij een badbevalling hebben ze het over handen in het water en nakijken of er geen navelstreng om de nek zit etc.
Ik vraag me ondertussen af of ik niet op zoek moet naar een andere verloskundige praktijk, maar eigenlijk zou ik dat ook jammer vinden…
Hoi Lori,
Ik ben me ook aan het voorbereiden op een ontspannen, natuurlijke bevalling, en ben het boek over Hypnobirthing (opnieuw) aan het lezen.
Nu schrijf je in je blog op een gegeven moment ‘ Ik zet ondertussen de hypnobirthing sessies en affirmaties aan op mijn telefoon’
Staan deze sessies op de cd die bij het boek komt?
Alvast dank voor je respons!
Mvg,
Femke
Wat mooi om te lezen! Voor jezelf ook fijn om terug te lezen.
Bij mij was de verloskundige net te laat binnen. Maar dat vond ik niet zo erg ;-). Ik had Roos zelf al opgevangen.
Als ik ooit nog eens beval (misschien haha) dan lijkt een bad me ook wel wat.
…Anita Dokter schreef als laatst…Broodtrommelliefde kaartjes Fiep Westendorp + winactie!
Wauw ! Zo mooi om te lezen hoe je je eigen lichaam kent en vertrouwd!
Hi Claudia, ja het was echt zo’n bijzondere ervaring en gaaf om mee te maken. Zo’n geboorte gun ik echt iedereen!
Wat een fijne bevalling en knap dat jullie alles samen hebben gedaan zonder verdere hulp!
…Lieke schreef als laatst…Herfst ABC
Thanks Lieke. Ja, het was echt een superfijne ervaring zo!
Wat een super mooie ervaring moet dit zijn geweest! Iets waar je heel trots op mag zijn samen met je man..
…Gerdi schreef als laatst…Gerdi Vertelt | Ziekenhuisbevalling vs Badbevalling
Dankjewel Gerdi 🙂 We zijn zeker erg trots én dankbaar!
Wat fijn dat je in bad hebt kunnen bevallen. Bij mijn vierde heb ik een hele tijd in bad de weeën op gevangen, maar van de verloskundige moest ik er uit voor de bevalling.
…Vlijtig Liesje schreef als laatst…10 Voordelen van een gezonde levensstijl
Misschien wel de enige man die hier reageert. Maar wel heel trots op zijn schoondochter en zoon. Mooi geschreven meid en trots op mijn kleinzoon
lief pa 🙂 xxxxx
Wauw.. Dit wil ik ook wel..
Jeetje wat bijzonder! Heel goed gedaan!
…MetMirjam schreef als laatst…Dank u Sint & Piet | Fiene’s Sinterklaas cadeaus
Mooi geschreven. In een adem gelezen. Knap gedaan zeg! Dus de verloskundige heeft, tijdens de bevalling, niets gedaan? Vind t zo knap hoe goed je naar lichaam luisterde.
klopt, helemaal niks gedaan. Nou ja, de navelveter om geknoopt 😉
Wauw. echt heel mooi! Heel veel geluk gewenst!
Prachtig verhaal! Wat een mooie start van zijn leven!
Schitterend verhaal. Wat een bevalling, zo dichtbij jezelf en zo ontspannen… Mooi dat hij in het vlies geboren is en je echt alles helemaal zelf hebt gedaan.
…Merel schreef als laatst…Groep 8 is een stuk dichterbij dan ik dacht… Help!
Hoi Merel, ja ik vind het ook zo zó leuk dat we het saampjes hebben kunnen doen 🙂
Wauw wauw wauw. Dit klinkt echt als een droombevalling. Wat gaaf dat je lichaam het dan helemaal zelf doet, dat wist ik echt niet dat je dan niet eens echt heel hard hoeft te persen. Prachtig!
ja gaaf he! En nu weet ik het uit eigen ervaring dat het dus kan. (ik wist dat eerst ook niet!)
Kippenvel…..trots…….bewondering
Wat een prachtig verhaal! Mooi dat je dit met ons wil delen!
Alle geluk!
Hoi Paula, en jij nogmaals bedankt voor de rompertjes! Ze zitten als gegoten 🙂
Heei Lori,
Ik vond dit echt heel bijzonder om te lezen! Wat een team en vertrouwen hebben je man en jij. Heel gaaf. Heel veel liefde em gezondheid toegewenst.
Liefs♡
Hi Linda, leuk om te horen 🙂 thanks!
Wauw wat een prachtig bevallingsverhaal van een prachtige bevalling!
…Marijke schreef als laatst…Video van Sint + winactie
Wauw… Kippendel! En met een brok in me keel!! Mooi gedaan meisje! Je mag echt heel trots op jullie zijn! Jullie hebben dit met elkaar gefikst!
Geniet!! Van je mooie gezin! Xxx
He Kim, thanks voor je lieve reactie 🙂
Zo zó trots op jou!
…Sonja schreef als laatst…Poppin’ in Didipops
(L)